การแสดงของไทย4ภาค

                การรำเดี่ยว                       รำ  คือ   การแสดงที่มุ่งความงามของการร่ายรำ   การรำนี้จะมีเนื้อร้องหรือไม่มีก็ได้       จุดมุ่งหมายเป็นการแสดงฝีมือในการร่ายรำ  ประเภทของรำ  จำแนกตามลักษณะ  ดังนี้             การรำเดี่ยว คือ การแสดงรำที่ใช้ผู้แสดงเพียงคนเดียว แสดงถึงความสามารถของผู้รำ   และแสดงศิลปะของลีลาการร่ายรำตามแบบนาฏศิลป์   ตลอดทั้งให้ถึงเห็นความงามของเครื่องแต่งกาย  การรำเดี่ยวมักนิยมใช้เป็นชุดเบิกโรง  ใช้แสดงสลับฉาก  หรือใช้แสดงในโอกาสต่างๆ เช่น  รำฉุยฉายพราหมณ์  รำฉุยฉายเบญกาย  รำฉุยฉายทศกัณฐ์ลงสวน  รำพลายชุมพล  ฯลฯ                       รำฉุยฉายเบญกาย             รำฉุยฉายเบญกาย  อยู่ในการแสดงโขนเรื่องรามเกียรติ์ ชุดนางลอย  เนื้อเรื่องกล่าวถึง  ทศกัณฐ์พญายักษ์แห่งกรุงลงกา  ใช้ให้นางเบญกายไปตัดศึก  โดยแปลงเป็นนางสีดา  และทำตายลอยน้ำไปยังพลับพลาพระราม  นางเบญกายขอไปดูตัวจริงของนางสีดา  แล้วแปลงตัวให้ละม้ายคล้ายนางสีดา  และแสร้งทำจริตกิริยาให้เหมือนนางสีดาเพื่อขึ้นเฝ้าทศกัณฐ์             รำพลายชุมพล  ที่มาของภาพ :หนังสือวิพิธทัศนา, สถาบันนาฏดุริยางคศิลป์ (๒๕๔๒,๒

  การรำ                หมายถึง ศิลปะแห่งการร่ายรำที่มีผู้แสดงตั้งแต่ 1-2 คน เช่น การรำเดี่ยว การรำคู่ การรำอาวุธ เป็นต้น มีลักษณะการแต่งกายตามรูปแบบของการแสดง ไม่เล่นเป็นเรื่องราวอาจมีบทขับร้องประกอบการรำเข้ากับทำนองเพลงดนตรี มีกระบวนท่ารำ โดยเฉพาะการรำคู่จะต่างกับระบำ เนื่องจากท่ารำจะมีความเชื่อมโยงสอดคล้องต่อเนื่องกัน และเป็นบทเฉพาะสำหรับผู้แสดงนั้นๆ เช่น รำเพลงช้า – เพลงเร็ว รำแม่บท รำเมขลา – รามสูร เป็นต้น รําแบ่งออกเป็น 3 ประเภท ได้แก่                1) รำเดี่ยว หมายถึง การรำที่ใช้ผู้แสดงเพียงคนเดียว เช่น รำฉุยฉาย รำพลายชุมพล รำมโนราห์บูชายัญ เป็นต้น                2) รำคู่ หมายถึง การรำที่ใช้ผู้แสดง 2 คน                      การรำคู่ แบ่งลักษณะการรำออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่                     2.1 รำคู่ในเชิงศิลปะการต่อสู้ เช่น กระบี่กระบอง ดาบสองมือ โล่ เขน ดั้ง ทวน เป็นต้น                     2.2 รำคู่ในชุดสวยงาม เช่น หนุมานจับนางเบญจกาย พระรามตามกวาง พระลอตามไก่ รามสูรเมขลา รจนาเสี่ยงพวงมาลัย เป็นต้น                3) รำหมู่ หมายถึง การรำที่ใช้ผู้แสดงมากกว่า 2 คน โดยนับเอาลักษณะ